Αν ο «κοινωνικός διάλογος» για το ασφαλιστικό ακολουθήσει το παράδειγμα των προηγούμενων «διαλόγων» τότε η εξέλιξή του είναι γνωστή από τώρα. Το ΠΑΣΟΚ-κυβέρνηση θα συγκρουστεί με το ΠΑΣΟΚ των ΔΕΚΟ, το ΠΑΣΟΚ-αντιπολίτευση θα ρίχνει λάδι στη φωτιά, οι ΠΑΣΟΚ-«βαρόνοι» θα διαπραγματεύονται την υποστήριξη προς την κυβέρνησή τους με στόχο να πετύχουν δικά τους «αιτήματα», το ΚΚΕ θα καταγγέλλει την κυβέρνηση γιατί είναι καπιταλιστική, η Ν.Δ.
εν είναι λίγες πλέον σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες οι πολιτικές συμπτώσεις και οι φαιοκόκκινες συνεργασίες της εθνολαϊκιστικής Αριστεράς με την εθνικιστική Δεξιά
Με τη «στροφή στο παρελθόν» το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να προσφέρει παραμυθία στους αδύναμους, ενώ ταυτόχρονα αμφισβητεί στον εαυτό του την ικανότητα να εκφράσει τη δυναμική του κόσμου των επιχειρήσεων
Ο σημερινός κόσμος είναι πολυπολικός, πολυπολιτισμικός και αλληλεξαρτημένος σε βαθμό που δεν μπορεί να κυβερνηθεί ούτε από μια υπερδύναμη ούτε από μια Ιερή Συμμαχία σε ρόλο διεθνούς επιτηρητή
Το ευρώ έρχεται σε ένα διεθνές κλίμα βαρύ, γεμάτο ερωτήματα για την πορεία του μεταδιπολικού κόσμου και τον ρόλο της Ενωμένης Ευρώπης σ' αυτόν. Ένα κοσμοϊστορικό γεγονός, η καθιέρωση ενιαίου νομίσματος σε μια ολόκληρη ήπειρο, τονίζει ακόμα περισσότερο τη γεωπολιτική αδυναμία της αναδυόμενης οικονομικής υπερδύναμης. Η διεθνής κρίση μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου σχεδόν εικονογράφησε το δίλημμα.
Πολύ μελάνι χύθηκε και πολλές κουβέντες σπαταλήθηκαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου για να εξηγήσουν ότι «τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως πριν», ότι «τότε άρχιζε ο 21ος αιώνας»
Παλαιόθεν, στην Ελλάδα συνυπήρχαν ειρηνικά η εθνική φανφάρα με την εθνική μουρμούρα, το «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες οι άλλοι ήταν στα δέντρα» με το «εμείς οι Έλληνες, αγαπητέ μου, ποτέ δεν θα γίνουμε κράτος»
Η επιλογή των εθνικών μας εκπροσώπων στη Συνέλευση που θα επεξεργαστεί τον «Συνταγματικό Χάρτη» της Ενωμένης Ευρώπης, όπως αποφασίστηκε στο Λάακεν, είχε δύο θετικές ενδείξεις
Σχετικά με τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού, μετά τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής για τον εκλογικό νόμο η Ανανεωτική Εκσυγχρονιστική Κίνηση της Αριστεράς τονίζει τα εξής:
Ένα από τα πιο δυνατά σημεία του Κ. Σημίτη, στην τηλεοπτική του συνέντευξη, ήταν όταν «αποκάλυπτε» τη διγλωσσία της Νέας Δημοκρατίας για το Ασφαλιστικό, αναφερόμενος στις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις που εκφράζουν ο κ. Σουφλιάς και ο κ. Μανώλης.
Θα μπορούσε, βέβαια, να προσθέσει την αντίφαση μεταξύ περυσινής και φετινής «κεντρικής» στάσης της Ν.Δ. Πέρυσι, οι «προτάσεις Γιαννίτση» χαρακτηρίζονταν σκληρές και αντιλαϊκές, ενώ, φέτος, οι «προτάσεις Ρέππα» σαν ασπιρίνες που δεν λύνουν το πρόβλημα.
Θεωρητικά, το θέμα της Κεντροαριστεράς έχει προ πολλού εξαντληθεί. Μια οργανωμένη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού επιβάλλει την μετάβαση από τον άγονο και ανεπαρκή πλέον δικομματισμό σε ένα γόνιμο διπολισμό. Οι ανακατατάξεις στην Κεντροδεξιά δρομολογήθηκαν με το κόμμα Αβραμόπουλου και είναι πιθανόν τελικά να οδηγήσουν σε διεύρυνση του ζωτικού χώρου της. Από την άλλη πλευρά, η ανάγκη να αντιστοιχηθεί το πολιτικό υποκείμενο του εκσυγχρονισμού με το εύρος του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος οδηγεί ευθέως στην ανάγκη συγκρότησης της Κεντροαριστεράς.