Όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή Θεσσαλονίκης αυτή την περίοδο δεν είναι φαινόμενα τυχαία, ούτε μεμονομένα, ούτε μικρής σημασίας. Στην οδό Αναγεννήσεως, στο Νοσοκομείο Αγ. Παύλος και αλλού, κάτοικοι και εργαζόμενοι εμποδίζουν την εγκατάσταση μονάδων μεθαδόνης του ΟΚΑΝΑ που ανακουφίζει και σώζει συνανθρώπους μας. Στη Μηχανιώνα κάτοικοι εμποδίζουν τον ορισμό αριστούχου μαθητή αλβανικής καταγωγής ως σημαιοφόρου του σχολείου του. Στη Μυγδονία κάτοικοι εμποδίζουν την εγκατάσταση ξενώνα για αποθεραπευθέντες ασθενείς ψυχικών νοσημάτων. Στη Θέρμη κάτοικοι απαιτούν την απαγόρευση χρήσης των δημοτικών μέσων μεταφοράς απο ξένους εργάτες.

Σε όλες τις περιπτώσεις πρωτοστατεί στις αντιδράσεις (ή τις υποστηρίζει) η αποκεντρωμένη εξουσία, δηλαδή η Τοπική Αυτοδιοίκηση: Ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης, οι Δήμαρχοι Θεσσαλονίκης, Μηχανιώνας, Μυγδονίας, Θέρμης. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις η θετική δράση εκπορεύεται απο την κεντρική εξουσία. Η πραγματική ζωή βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα στα απλουστευτικά ιδεολογικά στερεότυπα του αριστερού ρομαντισμού. Όμως το κύριο είναι άλλο. Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία, ο επιθετικός ατομικισμός και η έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης αποτελούν το αυγό του φιδιού. Γεννούν τον φασισμό στην καθημερινή ζωή. Και ο καθημερινός φασισμός γεννά τον πολιτικό φασισμό.

Ο κίνδυνος δεν βρίσκεται στην εμφάνιση ισχυρού νεοφασιστικού κόμματος. Ο κίνδυνος βρίσκεται στην ισχυροποίηση τέτοιων ιδεών στην κοινωνία και στην εξ αντανακλάσεων επίδραση που θα ασκήσουν σ’ όλο το πολιτικό φάσμα, στρέφοντάς το συνολικά σε συντηρητική κατεύθυνση. Πρόκειται για τον κίνδυνο ενοφθαλμισμού αντιδραστικών ιδεών σ’ όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς που δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο αλληλεπιδράσεων λαϊκού και πολιτικού συντηρητισμού. Την κερκόπορτα αποτελεί ο εφησυχασμός μιας απαθούς κοινωνίας, ενός κοντόφθαλμου, οπορτουνιστικού και ψηφοθηρούντος πολιτικού κόσμου, ενός στρώματος διανοουμένων αυτάρεσκων και απόντων.

Οι προοδευτικοί πολίτες, οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να αντιδράσουν. Η ανοχή και η απάθεια είναι συνενοχή. Πρέπει να αντιδράσουμε γιατί αλλιώς όλο και πιό συχνά θα αναρωτιώμαστε εκ των υστέρων πως π.χ. κάποιοι που συμμετέχουν σε καύσεις βιβλίων μπορεί να εκλέγονται σε ανώτερα αξιώματα.