του Γ. Καρυπίδη
Ανακοινώθηκε από τον Τύπο ότι κατά την ημέρα των εγκαινίων της ΔΕΘ θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις –συγκέντρωση, πορεία, πολιορκία του Συνεδριακού Κέντρου (;)- εναντίον της παγκοσμιοποίησης, οργανωμένες από σχήματα που αναφέρονται στη Τζένοβα και στα εκεί γεγονότα. Στις εκδηλώσεις αυτές θα συμμετάσχει συν τοις άλλοις και ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, ο ΣΥΝ.
Το κίνημα κατά της Παγκοσμιοποίησης, όπως εκφράστηκε στη Τζένοβα είναι βέβαια πολύχρωμο και αντιφατικό. Όμως στη Θεσσαλονίκη, οι σχετικές δηλώσεις των επικεφαλής, αλλά και η ίδια συμμετοχή του ΣΥΝ, δείχνουν ότι στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια απόπειρα αριστερής κριτικής στην Παγκοσμιοποίηση. Υποτίθεται ότι μια ορθολογική αριστερή κριτική στις συνέπειες της Παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να περιλαμβάνει όλες τις όψεις αυτής της διαδικασίας π.χ. δεν είναι δυνατόν να υπάρχει αντίρρηση στην παγκόσμια διάδοση ιδεών και πληροφοριών μέσω των νέων τεχνολογιών. Αυτό θα ήταν πρωτογονισμός. Η αριστερή κριτική λοιπόν αναφέρεται: α) Στην ταχεία, ανεξέλεγκτη, κερδοσκοπική κίνηση του Κεφαλαίου παγκοσμίως και στην πίεση που αυτή εξασκεί στις τοπικές οικονομίες. β) Στην δυσμενή για τις χώρες της Περιφέρειας ανάπτυξη μιας, άνευ αντισταθμιστικών ρυθμίσεων, Παγκόσμιας Αγοράς. γ) Στις ισοπεδωτικές επιπτώσεις που εμφανίζονται στο χώρο του Πολιτισμού. δ) Στις νέες μορφές εξάρτησης που παράγονται στον τομέα της Πολιτικής.
Τι σχέση έχουν λοιπόν όλα αυτά με την ΔΕΘ και τα εγκάινια της, όπου μάλιστα δεν παρίσταται η G8, αλλά μόνον ο πρωθυπουργός της χώρας μας;
Εάν πρόκειται για το γεγονός ότι η ΔΕΘ, σαν μια διεθνής οργανωμένη αγορά, σχετίζεται κατά κάποιο τρόπο με το παγκόσμιο εμπόριο, τότε έχουμε να κάνουμε με μια προσέγγιση αφελή και απλουστευτική. Στο κάτω-κάτω από πότε η σύγχρονη Αριστερά είναι κατά της αγοράς γενικά; Γιατί τότε επανερχόμαστε στην καταστροφική άποψη που υποστηρίζει ότι η αγορά είναι απλώς προϊόν του καπιταλισμού κάτι που αποτελεί ανιστόρητο δογματισμό και παραπέμπει αντικειμενικά στις θέσεις του στρατιωτικού κομμουνισμού.
Εάν πάλι δεν πρόκειται για τη ΔΕΘ αλλά για την κυβερνητική πολιτική σε σχέση με την Παγκοσμιοποίηση, τότε θα πρέπει να επισημάνουμε: Ότι η Ελλάδα και η κυβέρνησή της (κάθε κυβέρνηση) μάλλον υπόκειται παρά πρωταγωνιστεί στην Παγκοσμιοποίηση που άλλωστε υποτίθεται ότι ενδυναμώνει τους ήδη ισχυρούς. Θα ήταν παράλογο οι εκδηλώσεις κατά της Παγκοσμιοποίησης να στρέφονται κατά των σχετικώς αδυνάτων αυτής της διαδικασίας. Επιπλέον, η στάση της Κυβέρνησης απέναντι στην Παγκοσμιοποίηση καθορίζεται κυρίως από την πολιτική της ένταξης της Χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διαφωνούν οι οργανωτές των εκδηλώσεων μ’ αυτήν την πολιτική συμφωνούν πάνω από το 90% των Ελλήνων και σχεδόν όλοι οι (πλην ΚΚΕ) αναγνωρίσιμοι πολιτικοί φορείς, συμπεριλαμαβανομένου και του ΣΥΝ (ή όχι;). Αλλά και επί της ουσίας, η συγκρότηση της Ε.Ε. αποτελεί παράγοντα ρύθμισης των διαδικασιών της Αμερικανικής ηγεμονίας.
Μένει να υποθέσουμε, ότι ενδεχομένως οι οργανωτές δεν αναφέρονται σε τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά πλώς διαφωνούν με την Κυβερνητική πολιτική, γενικά. Έχουν κάθε δικαίωμα γι’ αυτό. Όμως τότε γιατί χρησιμοποιούν τη σημαία της Τζένοβα κατά της παγκοσμιοποίησης; Πρόκειται για επαρχιωτισμό, για πολιτική αφέλεια ή ίσως και για πονηρία. Ακόμη γιατί τότε επιλέγεται (ως χρόνος και τόπος) η Θεσσαλονίκη και η ΔΕΘ για τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας; Είναι προφανές: Για λόγους επικοινωνιακής τεχνικής και Δημοσίων Σχέσεων. Έτσι όμως υποτάσσονται από τους οργανωτές τα συμφέροντα της πόλης και των κατοίκων της στα μικροπολιτικά οφέλη που αυτοί προσδοκούν.
Υπάρχει όμως επιτέλους και ένα ζήτημα δημοκρατίας. Από όλη τη συζήτηση τις τελευταίες εβδομάδες φάνηκε καθαρά, η απόλυτη, η ισχυρή θέληση των Θεσσαλονικέων γιια τη διατήρηση και την ανάπτυξη της ΔΕΘ, στενά συνδεδεμένης με την οικονομία και την ζωή της πόλης μας. Διαβάζουμε στον Τύπο ότι επαναστάτες-εκδρομείς στα διάφορα μέρη της Ελλάδας έρχονται στη Θεσσαλονίκη για να διαδηλώσουν, έχοντας συν τοις άλλοις την ακόλουθη θέση: « Η ΔΕΘ είναι μια θπόθεση για λίγους που θέλουν να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Δεν αφορά αυτό στους ανέργους, στο λαό κ.λ.π.» (Συνέντευξη Τύπου των οργανωτών. Εφημ. Μακεδονία). Εδώ πια δεν πρόκειται μόνο για τερατώδη ανοησία. Δεν πρόκειται μόνο για μια λογική «εξαγωγής της επανάστασης», σαν καρικατούρα βέβαια. Πρόκειται μαζί με όλα αυτά, για τον κλασικό μεσσιανικό αυταρχισμό της σταλινικής αριστεράς. Εκτός και αν πρόκειται, απλούστατα, για υποταγή των πάντων στην προσδοκία συλλογής κουκιών-ψήφων, των λίγων έστω που απαιτούνται από τον Εκλογικό Νόμο, για να μπει ένα κόμμα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.