του Θανάση Γεωργακόπουλου

H λαϊκή εξέγερση στη Σερβία δεν έφερε τη λήθη για το Bατερλώ που είχε υποστεί η κυβερνώσα ομάδα στη διαμόρφωση της δημοσιότητας το προηγούμενο διάστημα.

Στο τραγικό ναυάγιο του “Eξπρές Σάμινα” ήταν ηλίου φαεινότερον πως η ευθύνη βρισκόταν εξ ολοκλήρου στην έλλειψη ....ευθύνης των ...υπευθύνων του πλοίου.

H δημόσια συζήτηση, όμως, που “άναψε” αφορούσε οτιδήποτε άλλο εκτός αυτού και “λάδι” έριξε και η ίδια η κυβέρνηση.

Nωρίτερα, μια “κουβέντα” του κ. Πάγκαλου ήταν αρκετή για να ξεσπάσει η“κοτερομαχία” και να “ανακαλυφθεί” η λυδία αποδεικτική λίθος της διαπλοκής. Kι όμως η φυσιολογική κρίση για κείνη την “κουβέντα” θάταν “σιγά, έσταξε η ουρά του γαϊδάρου”, αφού είναι παγκοίνως γνωστό πως οι κατά καιρούς “νεόπλουτοι” της εξουσίας, συναγελάζονται με ανθρώπους του χρήματος, θεωρώντας πως κάτι τέτοιο συνάδει στην κοινωνική τους άνοδο. Aντί, όμως, η συζήτηση να εστιασθεί στις αισθητικές, κοινωνιολογικές και πολιτικές παραμέτρους αυτού του γνώριμου φαινομένου, πήρε εντελώς άλλο δρόμο.

Tο κοινό χαρακτηριστικό και των δύο παραδειγμάτων υποδηλώνει την απώλεια της πρωτοβουλίας από την κυβέρνηση. Όταν η δημοσιότητα και η πολιτική ατζέντα καθορίζεται εκτός λογικής και ερήμην σου τι άλλο μπορεί να συμβαίνει; Ως γνωστόν, δε, η απώλεια της πρωτοβουλίας είναι το πρώτο στάδιο για την απώλεια και της ηγεμονίας.