του Τάκη Κατσαρού
(Ελευθεροτυπία, 26.02.2002)

Η απόφαση της κυβέρνησης σχετικά με τον ηλεκτρονικό τζόγο είναι λανθασμένη. Σχεδόν ποτέ οι απαγορεύσεις δεν επιλύουν προβλήματα, τα οποία έχουν ως αφετηρία την κοινωνική παθογένεια, ή, την ατομική ιδιαιτερότητα. Η απαγόρευση – κι αυτό έχει πολλές φορές αποδειχθεί – δημιουργεί νέα πεδία παρανομίας, αδιαφάνειας και διαφθοράς. Δυσκολεύει την προσφορά κι έτσι γιγαντώνει τη ζήτηση του απαγορευμένου «αγαθού», καθιστώντας το δυσπρόσιτο και γι’ αυτό πολύ πιο ακριβό και άρα κερδοφόρο για τους επιτήδειους. Το κράτος δεν υπάρχει για να επεμβαίνει, ή, να καταστέλλει τις ατομικές επιλογές, τις προτιμήσεις και τα γούστα των πολιτών. Ο κρατικός μηχανισμός, σε μια σύγχρονη, ανεκτική, ευρωπαϊκή κοινωνία δεν μπορεί να είναι η γκουβερνάντα κανενός. Υφίσταται, για να καθορίζει ρυθμιστικά πλαίσια και να εγγυάται σταθερούς και δεσμευτικούς για όλους κανόνες νομιμότητας. Την κρατική αβελτηρία, τη διαφθορά, ή, την ανικανότητα δεν είναι δυνατό να την πληρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες έφηβοι και νέοι, που ψυχαγωγούνται και διασκεδάζουν με τα (απαγορευμένα πλέον) τεχνικά ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Πριν η κυβέρνηση, αποφασίσει να«παραδοθεί» στις επιθυμίες της κίτρινης, ρυπαρής και δύσοσμης παραδημοσιογραφίας και να επιδοθεί σε μια νέα μάταιη και ατελέσφορη «μάχη του τελάρου», αυτή τη φορά απέναντι στα ηλεκτρονικά «φρούτα», θα έπρεπε να είχε μελετήσει πολύ πιο σοβαρά προτάσεις που διατυπώθηκαν από πολλές πλευρές και αναφέρονταν:

- στην δραστική μείωση τέτοιου είδους καταστημάτων μέσω της πολύ πιο αυστηρής διαδικασίας αδειοδότησης και χωροθέτησης.

- στην επιβολή σκληρών φορολογικών, διοικητικών και αστυνομικών ελέγχων.

- στην αναδιοργάνωση των ελεγκτικών μηχανισμών.

- στην on - line σύνδεση αυτών των μηχανημάτων με τις κατά τόπους Εφορίες.

- στον περιορισμό της διαφήμισης του τζόγου (κυρίως του νόμιμου), ώστε να μην καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις και αυταπάτες περί «εύκολου πλουτισμού», ιδιαίτερα στον ευαίσθητο χώρο της νεολαίας.

Η κυβέρνηση οφείλει να επανεξετάσει τις εκτός τόπου και χρόνου αποφάσεις της. Με γνώμονα τον κοινωνικό και πολιτικό εκσυγχρονισμό και όχι με επιστροφή στον αναχρονισμό, στον κρατικισμό, στον στείρο συντηρητισμό και στην κούφια υποκριτική ηθικολογία. Όλοι γνωρίζουν ότι, στην εποχή του Internet, των κινητών τηλεφώνων και των πιστωτικών καρτών, ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί παρακινούμενος από το νοσηρό πάθος του, ή, απλώς την περιέργειά του να «σερφάρει» στο διαδίκτυο και να συνδεθεί με τα «φρουτάκια», τους «κουλοχέρηδες» και τις ρουλέτες όλων των καζίνων του κόσμου. Αυτήν την απλή αλήθεια ξέχασαν μέσα στον πανικό τους τα στελέχη της κυβερνητικής επιτροπής. Όπως ξέχασαν ότι, καλώς, ή, κακώς ζούμε στον 21ο αιώνα της παγκόσμιας δικτύωσης και αλληλεξάρτησης, όπου η δυνατότητα ατομικής επιλογής και ευθύνης είναι περισσότερο από ποτέ ισχυρή. Πέρασε – ευτυχώς – ανεπιστρεπτί η εποχή που ο μακαρίτης Μαρούδας, απειλούσε να καταστρέψει με…πυραύλους τους δορυφόρους πάνω από τη Ελλάδα.