ΤΑ ΝΕΑ 2012/2001

Η παράφραση του γνωστού διαφημιστικού σλόγκαν δεν αφορά τις εντυπώσεις αλλά, όπως θα φανεί στη συνέχεια, την ουσία. Όταν η τακτική του "σκληρού ροκ" είχε πρωτοεμφανισθεί, και μάλιστα διά πρωθυπουργικών χειλέων, είχαμε γράψει πως θα 'ταν μικρό το κακό αν επρόκειτο για βραχυπρόθεσμη επιλογή ώστε να συσπειρωθεί το ΠΑΣΟΚ μετά την ήττα στο Ασφαλιστικό, αλλά για μείζον πρόβλημα αν αποκτούσε μονιμότερα χαρακτηριστικά.

Όσα συμβαίνουν μετά το Συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος με το μακροβούτι στο παρελθόν που επιχειρείται, δείχνουν πως έχει επιλεγεί ο δεύτερος δρόμος και ότι πλησιάζουμε σε σημείο μη επιστροφής.

Η διαμάχη για τους λιβεριανούς λογαριασμούς ήταν, μάλιστα, απλώς το πρελούδιο των άγριων... γρυλλισμάτων που ακούσθηκαν τις τελευταίες μέρες.

Οι ευθύνες του κ. Μητσοτάκη για μεγάλο μέρος του "περιβάλλοντός" του αλλά και για την πίστη του στο δόγμα "ο σκοπός αγιάζει το μέσα" είναι γνωστές και έχουν κριθεί από τον ελληνικό λαό. Ποιο νόημα έχει η "επανεκμετάλλευση" της υπόθεσης των υποκλοπών, για τις οποίες ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είχαν αναστείλει τις διώξεις; Ή μήπως πρέπει να ξαναγράψουμε την ιστορία με αφορμή τις μεγαλαυχίες Γρυλλάκη περί CΙΑ;

Αν δεν κάνουμε λάθος, το ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε σε τρεις διαδοχικές αναμετρήσεις το '89-'90 από την ψήφο των Ελλήνων πολιτών. Αν δεν κάνουμε, επίσης, λάθος γύρισε σελίδα το '96 κάνοντας έμμεση αυτοκριτική και για όσα το είχαν οδηγήσει σε εκείνες τις ήττες.

Υπάρχει, βέβαια, ο αντίλογος ότι έτσι αυξήθηκε η συσπείρωση του κυβερνώντος κόμματος. Και οι πέτρες, όμως, γνωρίζουν, ότι το μείζον μειονέκτημά του είναι η εικόνα καθεστωτικού κόμματος. Είναι πιθανό να τείνουν ευήκοον ους στο "ροκ" κάποιοι "ευνοημένοι του παλαιού καθεστώτος". Αλλά, ταυτόχρονα, αυτή η τακτική μεγεθύνει στο έπακρον το μείζον μειονέκτημα, αφού εμπεδώνει καταλυτικά την εικόνα αλαζονικής, καθεστωτικής δύναμης.

Ο μοναδικός τρόπος για να ξεπερασθεί αυτό το μειονέκτημα είναι να μην εμφανισθεί στις επόμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ μόνο του αλλά ως κεντρικός πόλος μιας νέας και ευρείας παράταξης που θα εκτείνεται από τον φιλελεύθερο εκσυγχρονισμό και το μεταρρυθμιστικό Κέντρο μέχρι την ανανεωτική Αριστερά και θα έχει στόχο την πραγματοποίηση τού έως τώρα απλώς εξαγγελθέντος δεύτερου κύματος εκσυγχρονισμού.

Οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές μπορούν ν' αποτελέσουν μια καλή πρόβα και, μάλιστα, πρωτίστως στην Αθήνα. Τη λύση του Στέφανου Μάνου την έχουν υποστηρίξει σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Θ. Πάγκαλος, ο Γ. Παπαντωνίου, ο Ν. Αλευράς, ο Φ. Ιωαννίδης κ.ά. Επίσης το ΚΕΠ και η ΑΕΚΑ. Τι περιμένει για να το κάνει και το "επίσημο" ΠΑΣΟΚ;

Διατυπώθηκαν, βέβαια, ήδη οι γκρίνιες περί νεοφιλελευθερισμού. Όμως στην Ελλάδα του πελατειακού κρατισμού και του αέναου μετεωρισμού μεταξύ Ανατολής και Δύσης, είναι φυσικό να υπάρχει ένα σχετικά ευρύ πεδίο συμπτώσεων μεταξύ των ρευμάτων του φιλελευθερισμού από τη μια και της μεταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς και ευρωπαϊστικής ανανεωτικής Αριστεράς από την άλλη, πράγμα που φάνηκε πολλές φορές μετά το '96.

Στις μιζέριες περί της κομματικής καταγωγής του κ. Μάνου την απάντηση δίνει η υποστήριξη που δύο φορές έχει δώσει το ΠΑΣΟΚ στην Προεδρία Στεφανόπουλου ή στον ορισμό της Γ. Αγγελοπούλου στον Αθήνα 2004. Ο δήμαρχος της Αθήνας της Ολυμπιάδας, άλλωστε, πρέπει να είναι πρόσωπο που συγκεντρώνει ευρύτερη συναίνεση.

Τέλος, μια και ακούγονται διάφορα ονόματα δεν πρέπει να λησμονιέται πως η Αθήνα έχει ταλαιπωρηθεί από όσους την "ίππευσαν" σαν εφαλτήριο εκτίναξης και χρειάζεται πραγματικό Δήμαρχο. Ο Στ. Μάνος που έχει ασχοληθεί σε ανύποπτο χρόνο με την Αθήνα έχει δείξει πως είναι από τους πολιτικούς που ασχολείται με πάθος με ό,τι καταπιάνεται και, κυρίως, παράγοντας έργο. Αν προστεθούν σ' αυτά τα χαρακτηριστικά η εντιμότητα και η ανεξαρτησία έναντι μηχανισμών, η περίπτωση μοιάζει ιδανική.

Δεν θα καταλήξουμε, βέβαια, σ' αυτήν με το "ροκ" αλλά με μια πολιτική ανοίγματος και συσπείρωσης. Ο Κ. Λαλιώτης έχει εισηγηθεί και τα δύο. Προς το παρόν δυστυχώς εφαρμόζει το πρώτο. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα το εγκαταλείψει για ν' ασχοληθεί με το δεύτερο.