(ΒΡΑΔΥΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 21/4/02)
Οι δραματικές εξελίξεις στη Μ. Ανατολή συγκλονίζουν ολόκληρη την ανθρωπότητα καθώς συνεχίζεται η απίστευτη αιματοχυσία. Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά ότι οι ηγεμονιστικές επιδιώξεις, ο εθνικιστικός και ο θρησκευτικός φανατισμός καθώς και η μισαλλοδοξία οδηγούν σε ανεξέλεγκτη βία με τραγικές συνέπειες.
Δυστυχώς η πολύπαθη περιοχή βρίσκεται υπό την ομηρία των ακραίων. Με τη διαφορά ότι στο μεν Ισραήλ ένα τμήμα των ακραίων βρίσκεται στην κυβέρνηση εκπροσωπούμενο από τον Σαρόν, ενώ στους Παλαιστίνιους οι ακραίοι βρίσκονται κατά κύριο λόγο στην αντιπολίτευση. Έχουν όμως τον ίδιο στόχο: την καταστροφή της ειρηνευτικής διαδικασίας.
Σ’ αυτό αποσκοπεί ο Σαρόν ο οποίος δεν δέχτηκε ποτέ τις ειρηνευτικές συμφωνίες των προκατόχων του πρωθυπουργών του Ισραήλ. Αυτό προσπαθεί να πετύχει με την απαράδεκτη και παράνομη εισβολή στα αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη, με την εκμηδένιση της Εθνικής Παλαιστινιακής Αρχής, με τον ασφυκτικό περιορισμό του Αραφάτ, καθώς και με τις ωμότητες, τις καταστροφές υποδομών και πολιτικών στόχων και τις παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου από τον ισραηλινό στρατό.
Την ίδια πρόθεση έχουν και οι εξτρεμιστικές παλαιστινιακές οργανώσεις που προσπάθησαν και προσπαθούν να τορπιλίσουν κάθε συμβιβαστική συμφωνία. Με τις βάρβαρες τρομοκρατικές επιθέσεις τους εναντίον αθώων Ισραηλινών πολιτών μέσα στα εδάφη του Ισραήλ συνέβαλαν στην άνοδο της ισραηλινής ακροδεξιάς, ωθούν σε σκλήρυνση της επίσημης ισραηλινής πολιτικής και υπονομεύουν τις προσπάθειες των δυνάμεων που μέσα στο Ισραήλ αγωνίζονται για την ειρήνη και για τη συνύπαρξη των δύο λαών . Οι εξτρεμιστικές παλαιστινιακές οργανώσεις έχουν αντίθετη πολιτική από την επίσημη παλαιστινιακή ηγεσία: ενώ ο Αραφάτ προσπαθεί για ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος δίπλα στο Ισραήλ, οι οργανώσεις αυτές επιδιώκουν την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ.
Ο Αραφάτ πληρώνει τώρα την ατολμία του να συμφωνήσει στο Καμπ Ντέηβιντ με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό των Εργατικών Μπάρακ και τον Κλίντον που κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, μια λύση που ικανοποιούσε το 98% των αιτημάτων του. Είναι σίγουρο, επίσης, ότι δεν κατέβαλε όσες προσπάθειες έπρεπε για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Παραμένει όμως ο μόνος νόμιμος εκπρόσωπος του παλαιστινιακού λαού. Είναι ο μόνος ηγέτης που έχει το κύρος να υπογράψει μια συμφωνία. Δυστυχώς, ο Σαρόν δεν θέλει καμία λύση. Προτιμά να έχει απέναντι του τους εξτρεμιστές ηγέτες για να επικαλείται τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και όχι τον Αραφάτ που αποτελεί τη μία πλευρά της «ειρήνης των γενναίων».
Ούτε η κατάπαυση του πυρός, ούτε η απόσυρση των ισραηλινών στρατευμάτων, ούτε η ανακωχή θα φέρουν την ειρήνη. Όλα αυτά είναι αναγκαία, όπως ορίζει το ομόφωνο ψήφισμα 1402 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Όμως μόνο η οριστική λύση με αναγνώριση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους και εγγυήσεων προς το Ισραήλ για ασφαλή σύνορα θα οδηγήσουν στην ειρήνη, στη σταθερότητα και στην ευημερία των λαών της περιοχής. Στην άμεση λοιπόν επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών πρέπει να συντείνουν οι προσπάθειες των Αμερικανών, των οποίων ο ρόλος είναι κρίσιμος, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πρέπει να αναλάβει ευρύτερες πρωτοβουλίες.
Το σαουδαραβικό σχέδιο ειρήνης που ενέκρινε ο Αραβικός Σύνδεσμος αποτελεί χρήσιμο εργαλείο. Η διεθνής παρέμβαση είναι απαραίτητη. Μέχρι την οριστική λύση, η αποστολή ανεξάρτητων διεθνών παρατηρητών ή και διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης μπορεί να συμβάλλει θετικά.
Δυστυχώς, τις τελευταίες ημέρες παρουσιάστηκαν και στην Ελλάδα κρούσματα αντισημιτισμού με επιθέσεις σε εβραϊκά μνημεία. Τέτοιες ενέργειες αποτελούν πράξεις ντροπής και προσβάλλουν το λαό μας. Επίσης, απαξιωτικές εκφράσεις σε βάρος των εβραϊκής καταγωγής πολιτών και αφορισμοί περί νέας «γενοκτονίας» και νέου «ολοκαυτώματος» που δεν ευσταθούν, δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα. Ισοπεδωτικές γενικεύσεις και ρατσιστικές πρακτικές δεν συμβιβάζονται με την απαίτηση για σεβασμό στα δικαιώματα των λαών.