{τα σημεία της ομιλίας που βρίσκονται εντός αγγυλών, δεν εξεφωνήθησαν λόγω χρόνου}

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

1. Κατ' αρχήν πρέπει να αποδραματοποιήσουμε τη συζήτηση.

2. Η νευρικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το κείμενο των «24» υποδηλώνει αντιδημοκρατικότητα.

3. Μου φαίνεται πως ορισμένοι πετάνε μελάνι σαν τις σουπιές. Μιλάνε, δηλαδή, για μεγάλη κρίση, επειδή θέλουν να αποφύγουν την ουσιαστική συζήτηση για όσα θα έπρεπε κανονικά και προετοιμασμένα να συζητάμε. Αν, λοιπόν, υπάρξει κρίση θα ευθύνονται εκείνοι που την επικαλούνται εδώ και κάποιες μέρες.

4. Πρέπει ν? αντιληφθούμε πως συζητούμε για τα αυτονόητα. Πάντα στις πρώτες συνεδριάσεις οργάνων μετά από Συνέδρια Πολιτικών Οργανισμών συζητείται η εκλογή και ο τρόπος λειτουργίας τόσο των οργάνων που συνεδριάζουν όσο και αυτών που θα εκλεγούν. Το αυτονότητο, λοιπόν, είναι η πρόταση των «24» και όχι η άρνησή της. Το αυτονόητο, επίσης, θα ήταν η σύγκληση των απερχόμενων οργάνων, όπως προτάθηκε στον Νίκο, για να συζητηθούν αυτά τα αυτονόητα.

5. Δεν προτείνεται κατάληξη σε «Αρχές Λειτουργίας» συνολικά της Κίνησης, όπως αναληθώς και για να αποφύγει τη συζήτηση υποστήριξε ο Νίκος, παρά μόνον της Συντονιστικής Επιτροπής, δηλαδή ημών, καθώς και της Γραμματείας που θα εκλέξουμε.

6. Δεν υπάρχουν, πλέον, δικαιολογίες. Πριν και στη διάρκεια του Συνεδρίου δεν είδαμε τα συνολικά θέματα οργάνωσης και διάρθρωσης -και κάναμε το Συνέδριο άρον-άρον- επιδή -υποτίθεται- ότι επίκειντο εξελίξεις. Τώρα, ο Νίκος υποστηρίζει να μη συζητήσουμε ούτε καν για την οργάνωση και διάρθρωση της Σ.Ε. και της Γραμματείας επειδή πάλι επίκεινται εξελίξεις. Επιτέλους, πότε θα συζητήσουμε; Δεν αντιλαμβάνεται ο Νίκος ότι η παραπομπή του θέματος σε Επιτροπή αποτελεί, για όσους παροικούν για χρόνια στην Αριστερά, ένα από τα πιο γνωστά ανέκδοτα;

7. Να συζητήσουμε, λοιπόν, πράγματι ανοιχτά, όπως ζήτησε ένας σύντροφος.

Α. Για την εισήγηση Μπίστη

1. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΕΔΡΙΑ

- Η Προεδρία ήταν πράγματι καλή και επιτυχημένη σε δύσκολες, μάλιστα, στιμές και ανέδειξε τον Κώστα Σημίτη στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, εκτίμηση που ούτε κατά διάνοια μπορεί να μειώσει η πρόσφατη οργανωτική αποτυχία της Χαλκιδικής, την οποία κατέγραψε («το χάος είναι λέξη ελληνική» έγραφε) ο ευρωπαϊκό Τόπος.

- ?Ομως, κι αυτό δεν αποτελεί μόνο δική μου γνώμη, σε μια ολοκληρωτικά νέα διεθνή φάση η Προεδρία ήταν, σε μεγάλο βαθμό, μια πολύ καλή διεκπεραίωση. Δεν κατώρθωσε, δηλαδή, να πάρει τη «σκυτάλη» από την τρομακτική ευαισθησία της συντριπτικής πλειοψηφίας της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, όπως εκδηλώθηκε με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις αλλά και στις δημοσκοπήσεις και να τη μετατρέψει σε δημιουργική ευρωπαϊκή δύναμη για την ισχυροποίηση της ενοποιητικής διαδικασίας και της ευρωπαϊκής αυτονομίας.

- Ενδεικτικό στοιχείο για την ανυπαρξία και δικής μας βούλησης προς αυτή την κατεύθυνση -το οποίο αποσιωπάται στην εισήγηση- είναι η σύμπραξη της Ελλάδας, όπως ανέφεραν έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, με τις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις για τη διατήρηση του «βέτο» στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας.

- ?Ομως το πιο προβληματικό στοιχείο της εισήγησης είναι η εκθείαση του «δόγματος Σολάνα», η οποία, μάλιστα, στην ανακοίνωση που εκδόθηκε εσπευσμένα την προηγούμενη Δευτέρα -και χωρίς να ρωτηθεί κανείς ειδικός και κανένα μέλος της Γραμματείας- χαρακτηριζόταν και ιστορική !!!!!!!! Όμως, το δόγμα αυτό, όπως τονίζουν και ειδικοί, είναι προβληματικό, τουλάχιστον στην περιγραφή και την ιεράρχηση των διεθνών προβλημάτων.

2. Η ΛΟΙΠΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗ

- Κατά τα άλλα η εισήγηση όσον αφορά τα λοιπά θέματα θα μπορούσε να έχει ένα και μοναδικό τίτλο: «Ωδινεν όρος και έτεκεν μυν». Σοβαρά δεν υπήρξε αυτό τον ενάμισυ μήνα που ο Νίκος διαλογιζόταν μόνος και χωρίς να συγκαλέσει την απερχόμενη Γραμματεία, όπως του ζητήθηκε, κανένα άλλο θέμα που να απασχόλησε την ελληνική αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη; Μόνο η Ελληνική Προεδρία και η Κεντροαριστερά; Αλήθεια δεν υπήρξαν εξελίξεις στο Ιράκ, δεν υπήρξαν εξελίξεις όσον αφορά τα περίφημα «όπλα μαζικής κατασστροφής», δεν υπάρχουν εξελίξεις στο Ιράν, δεν υπάρχει στροφή και διεργασίες στο Μεσανατολικό, δεν υπάρχει εξέλιξη όσον αφορά την αμερικανοευρωπαϊκή διελκυνστίδα και μάλιστα όχι η καλύτερη, δεν υπήρξε Ευρωπαϊκό Σύνταγμα -και στην Ελλάδα: δεν υπήρξε η συμφωνία ΕΛΠΕ-Πετρόλα, η έκθεση της Κομισιόν για το ασφαλιστικό αλλά και για την πορεία της οικονομίας, τα νεώτερα για την Ολυμπιακή, οι δηλώσεις Γκαργκάνα, οι προσλήψεις στο Δημόσιο, οι προβληματισμοί για το πολιτικό σύστημα, η άσχημη τροπή της δίκης Ναξάκη και -τέλος- δεν υπήρξε Μαλέσιος, Μανίκας, Νεονάκης και η συνακόλουθη γιγαντιαία κρίση του ΠΑΣΟΚ;

- Όχι φαίνεται πως όλα αυτά δεν υπήρξαν ή, τουλάχιστον έτσι απεφάνθη ο Νίκος μετά τον κατά μόνας διαλογισμό. Τα μόνα θέματα που υπήρξαν ήταν η Ελληνική Προεδρία και η Κεντροαριστερά !!!!!!!

- Και για να έρθουμε και στην Κεντροαριστερά. Έτσι όπως πλασσάραμε το τελευταίο διάστημα την ιδέα για την Επιτροπή στον Τύπο, τη συρρικνώνουμε σε μια Επιτροπή αναζητούντων στέγη παραγόντων, κινδυνεύοντας και από διαψεύσεις (που απ? ότι μαθαίνω από τη δημοσιογραφική πιάτσα έρχονται) και, εν τέλει, αδικούμε τις συνεδριακές μας αποφάσει, τις οποίες σας καλώ να ξαναδιαβάσετε. Αν συνεχίσουμε έτσι θα αποδειχθεί πως έχει δίκηο ο πατέρας -για την ανανεωτική αριστερά- της ιδέας της Κεντροαριστεράς Γιάννης Βούλγαρης, ο οποίος σε συνέντευξή του πριν λίγες μέρες έλεγε «?Ομολογώ ότι είμαι πλέον απαισιόδοξος. Το timing, ο χρόνος της κεντροαριστεράς πέρασε ?». Αν συνεχίσουμε έτσι -και επειδή τυγχάνω ο πατέρας της ιδέας της Επιτροπής της Κεντροαριστεράς, δηλώνω πως θα την ??.αποκληρώσω.

- Ας αφήσουμε το άλλο που προτείνεται στην εισήγηση, πως, δηλαδή, αν δεν στέρξει το ΠΑΣΟΚ, να φτιάξουμε μόνοι μας την Επιτροπή. Μα είναι προφανές πως σ? αυτή την περίπτωση εκείνο που θα προέχει θα είναι η ενεργοποίηση παληότερης απόφασής μας για την προοπτική φορέα της εκσυγχρονιστικής αριστεράς, μαζί με την προσπάθεια συγκέντρωσης των διάσπαρτων μεταρρυθμιστικών δυνάμεων της αριστεράς σε προγραμματική βάση.

- Δυστυχώς, λοιπόν, με την εισήγηση αυτή θα μπορούσε κανείς να μεταφέρει στα καθ? ημάς το επιχείρημα της εισήγησης κατά του Συνασπισμού, πως, δηλαδή, έχει «μοναδικό τακτικό στόχο το 3%». Δυστυχώς με τέτοια εισήγηση αποδεικνύεται πως ένας και μοναδικός είναι και ο δικός «μας» στόχος.

3. Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Ο Νίκος στο τμήμα αυτό της εισήγησής του προτείνει να μην αλλάξει τίποτα. Μόνο που δεν σκέφθηκε να χρησιμοποιήσει τη «σοφή συνταγή» του Γατόπαρδου «να τα αλλάξουμε όλα για μείνουν τα ίδια» και αντ? αυτής χρησιμοποιεί -επί λέξει- το «δόγμα Αλέφαντου»: «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει» Είναι κι αυτό ενδεικτικό για την ποιότητα της αντιπαράθεσης.

Β. Το πακέτο προτάσεων των «24»

[1. Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ

Κρατήστε από την εισαγωγή του κειμένου δύο ιδέες. Λέμε σ? αυτήν ότι οι εξελίξεις σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο «? διαφοροποιούν, όλο και πιο ριζικά, την πολιτική ατζέντα, την οποία είχαμε συνηθίσει τη δεκαετία του ΄90 ?.» και επιβάλλεται έτσι «? σε σύντομο χρονικό διάστημα, να συζητήσουμε και πάλι όλα τα καινούρια δεδομένα και να πάρουμε αποφάσεις, οι οποίες θα αφορούν και τις επόμενες εκλογές, οι οποίες, όμως, θα ληφθούν με τη συναίσθηση ότι η ΑΕΚΑ πάει και «πέρα από τις εκλογές» ?»

Υποστηρίζεται, επίσης, πως «? έφτασε η ώρα της ενηλικίωσής της ΑΕΚΑ. (..) οι τρόποι οργάνωσής μας αποκτούν, έτσι, ευρύτερη σημασία. Πρέπει, πλέον να γίνει σαφές πως η κατανοητή «απέχθεια» σε παραδοσιακές και στερεότυπες μορφές λειτουργίας πρέπει να μας οδηγεί στη διαρκή αναζήτηση σύγχρονων τρόπων οργάνωσης και όχι στη «ράθυμη» υποταγή στην αμορφία και σε αρνητικά πρότυπα του παρελθόντος ή του παρόντος. Πρέπει να μας οδηγεί στην όλο και πιο δημοκρατική, συλλογική και συμμετοχική λειτουργία ?» ]

[ 2. ΟΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΣΑΝ Ο ΠΟΤΗΡΙ

Στη διατύπωση των συγκεκριμένων προτάσεων φτάσαμε γιατί υπήρξαν «σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι» Και στο κλείσιμο του Συνεδρίου από το Νίκο και μετέπειτα π.χ. η αντιπροσωπεία στο Συνέδριο του Συνασπισμού, και κάποιες ανακοινώσεις κ.λπ.

Βασανίστηκα πολύ έως ότου καταλήξω για τη στάση μου. Και πέρασαν πολλές ιδέες από το μυαλό μου.

Κατέληξα στην υποβολή συγκεκριμένων προτάσεεων για δημοκρατικότερες και συλλογικότερες διαδικασίες στην ΑΕΚΑ, από την αποδοχή των οποίων θα εξαρτούσα και τη στάση μου, μετά κι από δύο πολύωρες συζητήσεις με τον Νίκο.

Σ? αυτές μεταξύ άλλων μου είπε ότι θεωρεί «αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά» του να ορίζει ο ίδιος -άνευ διαλόγου- τις αντιπροσωπείες μας και -σε απάντηση της κριτικής για την ανακοίνωση περί δόγματος Σολάνα αλλά και των συγκεκριμένων προτάσεων που του έδωσα για τις λειτουργίες της Γραμματείας, μου είπε πως ο ίδιος διατηρεί το δικαίωμα της εντολής «τυπωθείτω». Του απάντησα πως αυτά αποτελούν τον ορισμό του Πολιτικού Γραφείου βουλευτή ή πολιτευτή κι όχι σύγχρονες, δημοκρατικές διαδικασίες Πολιτικής Κίνησης ή εν γένει πολιτικού οργανισμού.

Τη συνέχεια τη γνωρίζετε. ]

3. Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ

Φυσικά ούτε οι «σταγόνες» ούτε τα όσα διημείφθησαν στις συζητήσεις με το Νίκο ήταν κεραυνός εν αιθρία. Υπάρχει μπόλικη προϊστορία.

Στην ομιλία μου στο Συνέδριο αναφέρθηκε επιγραμματικά σε ορισμένα προβλήματα. Είπα, επιπλέον, ότι αναλυτικότερα αυτή η κριτική υπήρχε σε ένα παληότερο κείμενο που τώρα μπορούσε να δημοσιοποιηθεί. Tο κείμενο αυτό εδώ και κάποιες μέρες υπάρχει στο site της ΑΕΚΑ. ?Οσα περιγράφει ισχύουν και μάλιστα «υψωμένα στον κύβο».

Δεν πρόκειται ν? αναφερθώ σ? όσα γράφονται εκεί για την προγραμματική καχεξία, για την οργανωτική ατροφία και αμορφία, για την έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης, για την υποτίμηση του ευρύτερου ρεύματος που εκπροσωπούμε κ.ο.κ. Υπάρχει στο site, διαβάστε το.

Απλώς θα αναφέρω δυο αποσπάσματα που έχουν σχέση με τη σημερινή μας συζήτηση.

α. "? Επακόλουθο των προηγουμένων είναι η αναπαραγωγή μοντέλων λειτουργίας και λογικών που κυριαρχούσαν στον ΣΥΝ και στα οποία, στο παρελθόν, ησκείτο κριτική. ?Ενα απ? αυτά είναι η κυριαρχία του στυλ "όσοι είναι στα γραφεία" έχουν τον πρώτο λόγο ?"

β. "? Βασικό και συνδεόμενο με τα προηγούμενα στοιχείο είναι και αυτό του προσωποκεντρικού χαρακτήρα και λειτουργίας της ΑΕΚΑ. ?" [ Το κείμενο αναφερόταν στη συνέχεια σε συγκεκριμένα παραδείγματα "εφαρμογής" αυτού του χαρακτήρα για να καταλήξει σε κάτι, το οποίο σας παρακαλώ κρατήστε το "? Τα προηγούμενα έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την αποτελεσματικότητα και ελκτικότητα του εγχειρήματός μας, αφού δημιουργούμε την εντύπωση της ανυπαρξίας και άλλων ικανών στελεχών, ακυρώνουμε την ευρύτητα των δυνάμεων που μπορούμε να εκφράσουμε δημιουργώντας άνευ λόγου κενά εκπροσωπήσεων, εντείνουμε άσκοπες εσωτερικές τριβές και γκρίνιες Και -εντέλει- μικραίνουμε το, ήδη, όχι μεγάλο εκτόπισμά μας. Το παράξενο, δε, είναι ότι τα προαναφερθέντα γίνονταν χωρίς να έχει τεθεί το παραμικρό ζήτημα αμφισβήτησης του πρώτου ρόλου. Αντίθετα, καθ? όλη τη φάση συγκρότησης της ΑΕΚΑ υπήρξε ευρεία προσπάθεια πειθούς όσων (με δεδομένο το παρελθόν) "δυσανασχετούσαν" γι? αυτό τον ρόλο. Αντίθετα, στο πλαίσιο αποφάσεων για μια σαφή ιεραρχία και διακριτούς ρόλους ο πρώτος ρόλος θα μπορούσε να έχει επιβεβαιωθεί δια αποφάσεως και θεσμικά αντί του - άνευ αποφάσεως- αυτοπροσδιορισμού ως εκπροσώπου ?" [ γιατί αυτό υπήρχε τότε και όχι ο όρος "επικεφαλής" στον οποίο, εκ των υστέρων αποδόθηκε -δήθεν- διαχρονικότητα ]

Αυτά, λοιπόν, λέγονταν, πριν δύο χρόνια και ισχύουν πολύ περισσότερο σήμερα. Κι αν οι "άπιστοι Θωμάδες" χρειάζονται παραδείγματα υπάρχουν πολλά , μερικά, δε, αναφέρονται, στο κείμενο που υπάρχει στο site. ]

4. ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Θα μπορούσα φυσικά να συνεχίσω για πολύ ώρα ακόμα. Κι αυτή η δυνατότητα υποδηλώνει πως η ανεκτικότητα που επιδείχθηκε από μέρους μου -κι από μέρους πολλών άλλων- αυτά τα τέσσερα χρόνια, μαζί με τις προσπάθειες διόρθωσης των πραγμάτων -όπως υποδήλωνε και το κείμενο που υπάρχει, πλέον στο site, ήταν μεγάλη αν όχι απεριόριστη. Και αυτό συνιστά απάντηση σε όσους λένε διάφορα άλλα υποβολιμαία.

Αλλά όταν υπήρξαν και οι τελευταίες σταγόνες το ποτήρι ξεχείλισε. Τότε αποφασίστηκε να προταθούν τα αυτοννόητα ώστε να μπει μια θεσμική τάξη. Για ποιο λόγο που τα απλά και αυτονόητα -για μια στοιχειώδη δημοκρατική κουλτούρα- δεν εφαρμόστηκαν τρία χρόνια ή για ποιο λόγο αντιμετωπίζονται τώρα ως κάτι το ρηξικέλευθο και εξωτικό, αρμόδιοι να απαντήσουν είναι άλλοι

Αυτονόητες θεσμικές προτάσεις, λοιπόν, είναι όσες αναφέρονται στο κείμενο των "24" π.χ. για τη Γραμματεία. Κι ας είναι λιγότερο αμνήμονες όσοι ασκούν κριτική, αφού έτσι λειτουργούσαμε στον πρώτο χρόνο δράσης μας. Όσοι, δε, μας ασκούν κριτική επειδή προτείνουμε να έχουμε υπεύθυνο του Γραφείου Τύπου και όχι εκπρόσωπο Τύπου, ξεχνούν πως αυτές ήταν οι αποφάσεις μας, απλώς κάποιοι στην πράξη και αυθαίρετα λειτούργησαν διαφορετικά. Φαίνεται πως από τα μοντέλα των μεγάλων πολιτικών οργανισμών τους έθελγε μόνο το πρότυπο π.χ. Καραμανλή-Ρουσόπουλου ενώ κατά τα υπόλοιπα ήθελαν την πλήρη αμορφία και τον χυλό.

Γ. Επί προσωπικού

Γνωρίζω ότι λέγονται διάφορα που αφορούν το πρόσωπό μου. Οι απαντήσεις είναι πολλπλές

α. Αν ήθελα "να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη" θα το είχα επιδιώξει εξ αρχής ή θα το έκανα τώρα και ευθέως. Δε νομίζω ότι λείπουν οι περγαμηνές στο πολιτικό μου βιογραφικό, ιδιαίτερα αν ειδωθεί συγκριτικά. Δεν το έκανα και δεν το κάνω γιατί δεν θέλω, δεν είναι "στη φτιαξιά" μου, δεν συνάδει με τη φάση ζωής μου και γιατί πιστεύω πως ο Νίκος, έως τώρα, μπορεί να εκπροσωπεί καλύτερα την Κίνησή μας.

β. ?Οσοι με ξέρουν χρόνια γνωρίζουν πως αν υπάρχει ένα στέλεχος της ανανεωτικής αριστεράς για το οποίο να ισχύει η ρήση "έχει την παραίτηση στην κωλότσεπη" είμαι εγώ. Γνωρίζουν, επίσης, πως στην 28χρονη πορεία μου στην ανανεωτική αριστερά αδιαφόρησα συστηματικά για θέσεις και προσωπικά οφέλη, προτάσσσοντας, πάντα, τις, κατά καιρούς, κοινές υποθέσεις και, -με το όποιο κόστος- τις προσωπικές μου απόψεις, οι οποίες, συνήθως, δικαιώνονταν. Το 83, το 85, το 89, το 91, το 93, το 96 είτε παραιτήθηκα είτε αρνήθηκα υψηλές θέσεις στο Ρήγα, στο ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, στην ΕΑΡ και στον Συνασπισμό, ακριβώς μ? αυτή τη λογική.

γ. Αλλά -για νάρθουμε και στα δικά μας και τα πιο πρόσφατα - προς τι η επιλεκτική μνήμη; Πριν τρεις μήνες, όταν ο Νίκος εισηγήθηκε στη Γραμματεία πρόταση ηγετικού διδύμου: Πρόεδρος, Γραμματέας, ήταν κι αυτός "δολιοφθορέας"; Εγώ στήριξα, ή, αντίθετα, αρνήθηκα, την πρόταση; Ας φρεσκαριστεί η μνήμη ορισμένων.

Εν ολίγοις, επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα, ας πάψουν όσοι διαβάλλουν υπογείως να κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.

Η πρόταση που κάνουμε δεν είναι τρυκ ανάδειξης κάποιων έναντι άλλων. Δεν είναι τρυκ προσωπικής ανάδειξης δικής μου γιατί, εκτός των άλλων που προείπα, δεν την έχω ανάγκη.

Είναι μια πρόταση που επιβάλλει μια ορθολογική θεσμική τάξη στην ΑΕΚΑ. Είναι μια πρόταση που εισάγει αυτονόητα για την ανανεωτική αριστερά δημοκρατικά, συλλογικά και συμμετοχικά στοιχεία στην οργάνωσή μας. Και για να έρθω στο επίδικο, στη συζητούμενη περίπτωση, θέμα, είναι μια πρόταση που επιχειρεί να αναδείξει το προγραμματικό ζήτημα σε βασικό στοιχείο της ταυτότητάς μας και ως εκ τούτου και των λειτουργιών και των θεσμών μας. Αυτό συνεπάγεται και την πρόταση για τον Συντονιστή Προγράμματος, η οποία αποτυπώνει θεσμικά και συμβολικά τη σημασία του προγραμματικού. Δεν είναι μια πρόταση διδύμου, όπως αυτή που -στο κάτω-κάτω της γραφής- είχε κάνει ο ίδιος ο Νίκος, είναι, όντως, μια πρόταση ενός, διακριτού αλλά κυρίως ενός διαφορετικού ρόλου απ? αυτόν του Πολιτικού Εκπροσώπου.

Μ? αυτή την έννοια θα με ενδιέφερε, πράγματι, να προσφέρω στην κοινή υπόθεση από τον ρόλο του νομιμοποιημένου -άρα εκλεγμένου- Συντονιστή Προγράμματος και φυσικά δεν θα με ενδιέφερε τώρα η ανάληψη μια τυπικής, ρουτινιέρικης και γραφειοκρατικής χρέωσης από τη Γραμματεία, σαν τις ανάλογες που υπήρξαν στο παρελθόν και ατύχησαν.

Γνωρίζω, βέβαια, πως στο κατεξοχήν ανεύθυνο, αντιδημοκρατικό και παληοκαιρισμένο τηλεφωνικό παρασκήνιο λέγονται απίθανα πράγματα: Μα αν συμβεί αυτό θα φύγει ο τάδε, θα φύγει ο δείνα κ.ο.κ. Αληθεια; Γιατί δε λέγονται αυτά καθαρά και εδώ μέσα για να δούμε ποιοι τιμούν και ποιοι όχι την ιδρυτική μας συμφωνία; Λέγεται, επίσης, και κάτι τελευταίο. Πως αν καθιερωθεί η θέση Συντονιστή Προγράμματος θα υπάρξει κι άλλη υποψηφιότητα. Και λοιπόν; Αυτό είναι το δημοκρατικό παιγνίδι. Καλοδεχούμενη θάναι αν υπάρξει. Θα τον/την συγχαρώ αν κερδίσει -και σε περίπτωση που ικανοποιηθούν κι άλλες προτάσεις μας γαι τη δημοκρατική λειτουργία, δεν έχω κανένα πρόβλημα να είμαι στη Γραμματεία, έχω στο μυαλό μου, μάλιστα, και συγκεκριμένο τομέα δουλειάς. Σ? αυτή την περίπτωση, βέβαια, πάντα.

Είναι, λοιπόν, αυτοί που αρνούνται αυτή την καθαρή πρόταση που πρέπει να εξηγήσουν τα ποικίλα προσωπικά κίνητρά τους για την άρνηση κι όχι εγώ/εμείς που είμαι/αστε σαφής/είς. Και πρέπει, επιπλέον, να εξηγήσουν πως, με προσωπικά, τελικά, κίνητρα, αρνούνται τα θεσμικά συνεπαγόμενα της προγραμματικής προτεραιότητας που αποφασίσαμε στο Συνέδριό μας, αναγνωρίζοντας τα σχετικά ελλείμματά μας.

Όπως πρέπει να εξηγήσουν, όλοι όσοι προσπαθούν να δημιουργήσουν μια εικόνα μεγάλης κρίσης με αφορμή ένα κείμενο θεσμικών προτάσεων, γιατί το κάνουν. Γιατί αρνήθηκαν επί τρία χρόνια τα αυτονόητα που προτείνουμε; Και γιατί τα αρνούνται και τώρα;

Αυτά τα ερωτήματα ζητούν απαντήσεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι παληοκαιρισμένα και μυρίζουν αφόρητα μούχλα. Ας ανοίξουμε τα παράθυρα να μπει η δημοκρατία, η συλλογικότητα και, κυρίως, ο φρέσκος αέρας.

27/6/03