(Απάντηση στην ΑΥΡΙΑΝΗ 6-9-00)
Οι συναντήσεις των ηγετών με θέμα την προοδευτική διακυβέρνηση στον 21ο αιώνα είναι πολύ ενδιαφέρουσες , ανεξάρτητα αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με πλευρές της πολιτικής των ηγετών αυτών ή των συμπερασμάτων των συναντήσεων.
Τα μεγάλα οικουμενικά προβλήματα απαιτούν και διεθνοποιημένες απαντήσεις. Η παγκοσμιοποίηση είναι μια αντικειμενική διαδικασία που εξελίσσεται. Ο εξορκισμός της και η αμυντική περιχαράκωση στο εθνικό κράτος δεν είναι μόνο αναποτελεσματική και αναχρονιστική τακτική αλλά οδηγεί και στην ήττα , καθώς οι δυνατότητες του εθνικού κράτους ολοένα θα μειώνονται.
Το κρίσιμο πρόβλημα είναι πώς παρεμβαίνει κανείς στο πεδίο της παγκοσμιοποίησης ώστε αυτή να μην κυριαρχείται από τις ανεξέλεγκτες αγορές . Ο έλεγχος , η πολιτική ρύθμιση , η δημοκρατική διεύθυνση της παγκοσμιοποίησης είναι - ή πρέπει να είναι – κεντρικό πρόβλημα για τις δυνάμεις της σύγχρονης Αριστεράς και Κεντροαριστεράς. Η δημιουργία ισχυρών διεθνών θεσμών και κανόνων που να οδηγούν στην « παγκόσμια διακυβέρνηση» όπως την ονόμαζε ο Γκορμπατσόφ .
Σ’ αυτό το πλαίσιο η στρατηγική του δημοκρατικού σοσιαλισμού μπορεί να δώσει απαντήσεις για μια πιο δίκαιη , πιο κοινωνική , πιο οικολογική πραγματικότητα. Αυτό απαιτεί σύγχρονες πολιτικές που να λαμβάνουν υπόψη τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται , χωρίς δογματισμούς και ξεπερασμένες αντιλήψεις που αναφέρονται σε ένα κόσμο που δεν υπάρχει πια. Αυτό δεν σημαίνει παραίτηση από την προσπάθεια για μεγάλες αλλαγές , τομές και μεταρρυθμίσεις όπως μας προτείνουν όσοι κηρύσσουν το τέλος των ιδεολογιών. Το αντίθετο. Είναι ο μόνος τρόπος για να γίνουν αυτές οι προσπάθειες καρποφόρες και αποτελεσματικές.