(Μακεδονία, 6/4/02) Του Γιώργου Καρυπίδη
Προκειμενου να συγκροτηθει μια ενωτικη, ριζοσπαστικη, εναλλακτικη προταση απεναντι στη συντηρητικη Διοικηση Παπαγεωργοπουλου στο Δημο Θεσ/νικης, μια σχηματικη θεωρηση των πραγματων οδηγει πολλους στην εκτιμηση οτι ειναι αναγκαια η συγκλιση και συνεργασια των κομματων του "αντιδεξιου" χωρου,δηλαδη του ΠΑΣΟΚ του ΚΚΕ του ΔΗΚΚΙ και του ΣΥΝ.Αυτη η θεωρηση ειναι σχηματικη επι της ουσιας γιατι ο αντιδεξισμος ως κομβικο σημειο της πολιτικης διαταξης δεν λειτουργει σημερα με τον παραδοσιακο τροπο της πρωτης περιοδου της μεταπολιτευσης.
Δηλαδη δεν λειτουργει στα πλαισια της αντιθεσης : Δημοκρατικες δυναμεις- Δεξια.Αυτη η αντιθεση εχει ξεπεραστει προ πολλου και γιαυτο στρατηγικες στηριγμενες σαυτην ειναι η ανεφικτες η ελαχιστα πειστικες.Η λειτουργικη αντιφαση σημερα ειναι: προοδευτικος εκσυγχρονισμος - συντηρητικος νεοφιλελευθερισμος και μονο κατα αυτη την εννοια αποκτα νεο περιεχομενο η αντιπαραθεση με τη Δεξια. Ολα αυτα γινονται προφανη και με απλη παρατηρηση των μεγαλων πολιτικων διαφορων μεταξυ του ΠΑΣΟΚ απο τη μια και τουΚΚΕ και του ΔΗΚΚΙ απο την αλλη, διαφορων που καθιστουν στρατηγικα ανεφικτη μια ουσιαστικη και δημιουργικη συνεργασια αυτων των κομματων.( Μικρο-
πολιτικοι τακτικισμοι βεβαια, ειναι παντα δυνατοι αλλα σπανιως ειναι νικηφοροι.) Αλλα και αναμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ οι υπαρχουσες αποκλισεις απαιτουν μια διαδικασια αμοιβαιας προσεγγισης που δυστυχως δεν εχει ακομη εκδηλωθει ως εμπρακτη πολιτικη βουληση, ενω οι δημοτικες εκλογες ειναι ηδη επι θυραις. Αντανακλαση των παραπανω ειναι αλλωστε και οι κεντρικες αποφασεις των ηγεσιων του ΚΚΕ του ΔΗΚΚΙ και του ΣΥΝ που δεν αφηνουν μεγαλα περιθωρια για τετοιες γενικευμενες συνεργασιες.
Απεναντι στον κ. Παπαγεωργοπουλο- που δεν ειναι καθολου βεβαια ενας αντιδημοκρατης παραδοσιακος Δεξιος -δεν αρκει λοιπον η συνηθισμενη αντιδεξια ρητορικη των "δημοκρατικων δυναμεων" αλλα απαιτειται ουσιαστικη αντιπαραθεση στο προγραμματικο και οργανωτικο πεδιο, με συγκεκριμενες προτασεις που θα αναδεικνυουν ενα νεο ρεαλιστικο ριζοσπαστισμο και θα πειθουν γιαυτο τον λαο της πολης μας. Γιατι το ερωτημα ειναι ,τι Πολη θελουμε. Πολη κλειστη η ανοικτη στην πολιτισμικη διαφορα? Πολη με τους ξενους της ως ξενο σωμα η ενσωματωμενους δημιουργικα και δημοκρατικαστην λειτουργια της? Πολη επαρχιακο εθνικο κεντρο η πολη με κεντρικο ρολο στα πλαισια τηςΕυρωπης των περιφερειων?Πολη πολλων ταξικων πολεοδομικων ταχυτητων η πολη ισορροπης αναπτυξης?Πολη επικαθοριζομενη μονο απο τις οικονομικες διεργασιες η ταυτοχρονα πολη βιωσιμη και ανθρωπινη?
Πρεπει λοιπον να στραφουμε στην ιδια την κοινωνια και στους ενεργους πολιτες της.Πρεπει να ανα καλυψουμε την κοινωνια των πολιτων. Οι ζωντανες δυναμεις της πολης ασφυκτιουν στα πλαισια του παραδοσιακου συστηματος εκπροσωπισης. Οτι δεν ειναι δυνατον απο "τα πανω", ειναι αναγκαιο να γινει απο "τα κατω".Πρεπει επειγοντως να συγκροτησουμε ως κινημα πολιτων , τις σκορπιες αλλα υπαρκτες δυναμεις του εκσυγχρονισμου και της κοινωνικης αλληλεγγυης που απαιτουν μια πολη συγχρονη αλλα και ανθρωπινη και αποτελουν μια νεα, εν δυναμει πλειοψηφια.Οχι ως συγκυριακος , τακτικος ελιγμος ,αλλα ως συνεπης, σταθερη στο παρον και στο μελλον , παρεμβαση. Ηδη χαθηκε χρονος.