Παρακολουθώντας στα δελτία ειδήσεων το δημοκρατικό ξέσπασμα των Τουρκοκυπρίων και την προσπάθεια του Ντενκτάς να το αποδώσει σε πράκτορες των Ελληνοκυπρίων, μου ήρθε αυτόματα στο νου μια πραγματική ιστορία, που τη διηγείται μετριοπαθής Ελληνοκύπριος πολιτικός.
Να σταματήσει αμέσως η βία στη Μέση Ανατολή και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις που θα εγγυηθούν την ειρηνευτική διαδικασία, ζήτησαν δύο αιρετικοί διανοούμενοι των αντιμαχόμενων λαών σε εκδήλωση για το Παλαιστινιακό που οργάνωσε, την Ν. Μπίστης, Γ. Μέλτσερ,
Κάποτε «η δύναμη του αυτονόητου» ήταν κοινός τόπος σε αυτή τη χώρα. Τώρα ούτε αυτό πλέον ισχύει. Η περιπέτεια του Οδυσσέα και της σημαίας επιβεβαίωσαν ότι το αυτονόητο δεν είναι πλέον αυτονόητο. Ακόμα και όταν το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου τάσσεται υπέρ της αυτονόητης λύσης, ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αντιδρά στενόκαρδα και ξενοφοβικά. Αν κρίνουμε μόνο από τους τηλεοπτικούς εκπροσώπους αυτού του ρεύματος, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε.
H τραγική -από πολλές πλευρές- υπόθεση Oτσαλάν επιβάλλεται να μετατραπεί από αφορμή για την κατακρήμνιση της χώρας, των αριστερών, προοδευτικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεών της και της λογικής, σε αφορμή για μια ριζική στροφή της ελληνικής κοινωνίας, όλων των πολιτικών, κοινωνικών και πνευματικών της συνιστωσών.